من دنیای کوچکم را
در کوله ای کهنه جا می دهم
و به شرق می روم
تو دنیای بزرگت را یدک می کشی
و به غرب می روی
بین دنیای من و تو دیواری از جنس قیامت به بلوغ می رسد
من در دنیای کوچکم
هر روز صبح به چشم هایی آشنا سلام می گویم
و صبحانه ام را پای یک سماور قدیمی
و یک سفره پر از عشق می خورم
ولی تو در دنیای بزرگت
برای واژه ی زندگی
چرا می شوی و علامت سئوال
،تنهایی را تنها سرو می کنی
و بودن در دنیای من برایت رویایی می شود دور از دسترس
آن زمان شعورت معترف می شود
دیـــــــــــــــدار تا قیـــــــــامت یعنی حســـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــرت
هر روز صبح به چشم هایی آشنا سلام می گویم
و صبحانه ام را پای یک سماور قدیمی
و یک سفره پر از عشق می خورم
ولی تو در دنیای بزرگت
برای واژه ی زندگی
چرا می شوی و علامت سئوال
،تنهایی را تنها سرو می کنی
و بودن در دنیای من برایت رویایی می شود دور از دسترس
آن زمان شعورت معترف می شود
دیـــــــــــــــدار تا قیـــــــــامت یعنی حســـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــرت
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند
